Η παιδική ηλικία ούτε είναι ούτε και πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένας αγώνας δρόμου.
Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι η παιδική ηλικία ούτε είναι ούτε και πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένας αγώνας δρόμου. Η παιδική ηλικία είναι μια από τις πιο φωτεινές περιόδους στη ζωή των ανθρώπων και θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από χρώματα, χαρούμενες στιγμές, αγκαλιές και ανεμελιά!
Ωστόσο πολλοί γονείς παραδέχονται με ειλικρίνεια ότι έχουν πέσει στην παγίδα της σύγκρισης άλλοτε ασυνείδητα και αυθόρμητα και άλλοτε σκόπιμα, θεωρώντας ότι εάν φέρουν να παράδειγμα ένα παιδί με καλύτερους βαθμούς ή καλύτερη συμπεριφορά, θα αποτελέσει αυτό πηγή έμπνευσης και κινητοποίησης.
Στην πραγματικότητα όμως η σύγκριση φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα, καθώς συνήθως τέτοιες συμπεριφορές τραυματίζουν ψυχικά τα παιδιά, τα οποία αισθάνονται ανεπαρκή και ανίκανα στα μάτια των ίδιων τους των γονιών τους.
Το παιδί χρειάζεται από τον γονιό ενθάρρυνση και όχι σύγκριση. Χρειάζεται να βοηθηθεί να ενισχύσει τις δεξιότητες του, να του δωθεί χώρος να ανθίσει και να αναπτύξει τη δίκη του, ξεχωριστή προσωπικότητα.
Επομένως, οι προσδοκίες που πρέπει να έχουμε από τα παιδιά μας πρέπει να είναι ρεαλιστικές. Ναι, όλοι οι γονείς έχουν όνειρα για τα παιδιά τους, αλλά τα όνειρα πρέπει να συνδημιουργούνται, να διαμορφώνονται από κοινού και όχι για εκείνα χωρίς εκείνα. Εξάλλου, αν έχετε σαν γονείς υψηλές προσδοκίες για εκείνα και τελικά δεν τα καταφέρουν, στο τέλος, πολύ πιθανό να νιώσουν αποτυχημένα.
Συνεπώς, εάν το παιδί μας είναι διαφορετικό και αναπτύσσεται με ένα δικό του προσωπικό ρυθμό, δεν σημαίνει ότι είναι προβληματικό. Αντιθέτως είναι ξεχωριστό και η διαφορετικότητα του πρέπει να αγκαλιαστεί και να γίνει αποδεκτή ώστε να αγαπήσει στη συνέχεια και το ίδιο τον εαυτό του και να αναπτύξει τις δεξιότητες του.
Κλείνοντας, τα παιδιά είναι σαν τις πεταλούδες. Το κάθε ένα έχει τα δικά του φτερά, τα δικά του χρώματα και πετάει με το δικό του ρυθμό. Ας τα βοηθήσουμε λοιπόν να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν!