Όταν οι γονείς κάνουν πάρα πολλά για τα παιδιά τους, τα παιδιά δεν κάνουν πάρα πολλα για τον εαυτό τους
Η ανατροφή των παιδιών είναι μια μαγική διαδικασία γεμάτη προκλήσεις, εμπόδια και φιλοδοξίες, καθώς η ιδέα του να έρθει ένα παιδί στον κόσμο είναι μια μεγάλη ευθύνη που αλλάζει τις ισορροπίες στη ζωή του ατόμου.
Πολλές φορές οι γονείς από την αγάπη, το πηγαίο ενδιαφέρον αλλά και το φόβο τους «τρέχουν» να λύσουν τα προβλήματα των παιδιών τους καθώς δεν αντέχουν να τα βλέπουν προβληματισμένα ή στεναχωρημένα. Ωστόσο όταν γίνεται αυτό τα παιδιά πολλές φορές μαθαίνουν ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος άλλος να διευθετεί τα προβλήματα τους και να αναλαμβάνει την ευθύνη, με αποτέλεσμα να μην προσπαθούν όσο θα έπρεπε σε μελλοντικές δυσκολίες.
Το παραπάνω μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα το παιδί να τα παρατάει πολύ εύκολα, να μην προσπαθεί και να μην κοπιάζει για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Επιπλέον, όταν λύνουμε εμείς τα ζητήματα των παιδιών μας και λειτουργούμε ως «πυροσβεστήρες» στα δικά τους προβλήματα, τους μαθαίνουμε να έχουν παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους. Θεωρούν δεδομένο ότι θα διευκολύνονται, θα τους γίνονται όλα τα χατήρια, κάτι που ενδεχομένως θα μεταφέρουν και στις μελλοντικές τους σχέσεις με φίλους και συνομηλίκους, δημιουργώντας προβλήματα στο «σχετίζεσθαι» εις το διηνεκές.
Όταν λοιπόν ένα παιδάκι δεν το αφήνουμε να κάνει λάθη, όταν του λύνουμε εμείς τις ασκήσεις για να μην είναι αδιάβαστο, το ντύνουμε εμείς ώστε να μην αργήσει στο σχολείο ή παρεμβαίνουμε κάθε φορά που μαλώνει με αλλά παιδάκια, τότε το παιδί δεν αναπτύσσει την αυτοπεποίθηση του. Αισθάνεται αδύναμο και ότι δεν μπορεί να στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις ώστε να τα βγάλει πέρα.
Τέλος, όταν ένα παιδί μεγαλώνει κατά αυτόν τον τρόπο, όταν ενηλικιώνεται διαπιστώνει ότι δυστυχώς ο κόσμος δεν είναι σαν το σπίτι του: θα χρειαστεί να παλέψει, να μοχθήσει, να διεκδικήσει, πώς όμως να το κάνει όταν δεν το έμαθε ποτέ έως τότε; Έτσι αισθάνεται ανήμπορος, αβοήθητος και πολλές φορές μετατρέπεται σε ένα δυστυχισμένο ενήλικα..
Επομένως να μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά χρειάζονται έναυσμα και ώθηση για να ενεργοποιηθούν, να αυτονομηθούν και να ανοίξουν τα δικά τους φτερά! Άλλωστε, αυτό είναι και το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να τους κάνουμε!